Wim Gombert

VOORWOORD EEN LANGE ZOEKTOCHT Bijna 40 jaar geleden begon ik aan mijn loopbaan als docent moderne vreemde talen. Al snel merkte ik dat de opleiding die ik daarvoor had gevolgd aan de Nieuwe Lerarenopleiding (NLO) te Nijmegen een goede was. Ook maakte ik daar kennis met de communicatieve methode, die net ontwikkeld was en die erg belangrijk werd gevonden voor de Europese eenwording. Immers, wat was nu beter voor de integratie van al die volken en culturen in Europa dan dat ze met elkaar in gesprek zouden gaan. Deze communicatieve methode leek in staat om deze integratie te versnellen. Vol verwachting en met veel zelfvertrouwen begon ik op 22 augustus 1983 aan mijn baan als docent Frans en Engels op een middelbare school in de stad Groningen. Maar zoals veel startende docenten, heb ik een aantal jaren nodig gehad om mijn docentvaardigheden uit te breiden met een vaardigheid die je vooral in de praktijk leert: orde houden. Na een aantal jaren vooral gericht te zijn geweest op het ontwikkelen van deze fundamentele vaardigheid, kwam er ruimte om de focus te verplaatsen naar de kwaliteit van het lesgeven zelf. Want de kritische geest, die ik had ontwikkeld tijdens mijn opleiding in Nijmegen, kreeg ruimte om te re ecteren op de eigen praktijk. En wat ik zag, stemde me niet vrolijk. Mijn leerlingen konden prima in het Engels en het Frans lezen, ze hadden een goede beheersing van de grammatica, hadden heel veel belangrijke woorden en zinnen uit hun hoofd geleerd, kenden de onregelmatige werkwoorden uit hun hoofd maar spontaan een gesprekje voeren, dat werd lastiger, tenminste voor Frans. Voor Engels viel het nog wel mee. Een tijdlang kon ik mijn geweten nog sussen met de gedachte dat ik leerlingen slechts tot halverwege hun leerroute bracht (het eind van de onderbouw) en dat mijn collega’s in de bovenbouw de spreekvaardigheid wel goed zouden ontwikkelen. Immers, zo hield ik mezelf voor, ze moeten toch eerst veel leren voordat ze echt de taal kunnen gebruiken. Dat vond ik logisch. Voordat je kunt eten, moet je toch ook eerst boodschappen doen? Maar toen ik zelf Frans ging geven in bovenbouwklassen, ontdekte ik dat het lastiger was dan ik dacht om leerlingen na 5 of 6 jaar ook goed Frans te laten spreken. Het meest confronterende (en vervelende) moment was de toets spreekvaardigheid in de examenklas. Ik vroeg me regelmatig af waar ik 5 of 6 jaar mee bezig was geweest als ik tijdens de toets ontdekte dat de meeste leerlingen slechts uit het hoofd geleerde zinnetjes konden reproduceren.

RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw