15315-wolbert

Dankwoord 124 voor me voor de promotieplek waar dit proefschrift uit is voortgekomen. Ik ben hem zeer erkentelijk. In het Duits wordt een promotor ook wel eens ‘ Doktorvater ’ genoemd ( Doktormutter is in opkomst!). Als zo, dan heb ik DoktorEltern gehad. Ze hebben altijd het beste met mij voor gehad en altijd vanuit mijn belang gehandeld. Soms betekende dat mij beschermen tegen de boze buitenwereld, soms betekende dat nóg een keer om een revisie vragen (het monnikenwerk). Ze zijn jammergenoeg een zeldzaamheid in academia-land, maar ik heb het grote geluk gehad onder hun hoede te mogen uitproberen en van hen te mogen leren. Daar ben ik ontzettend dankbaar voor. I’ve also learned a lot from particular people and books in the field of philosophy of education during my PhD. I want to thank Ruth Cigman for the conversations in London, her inspiring presentation at the PESGB in Oxford, and her work. I also feel particularly indebted to the book The claims of parenting , written by Judith Suissa and Stefan Ramaekers, for which I am the authors grateful. I also thank Judith for her willingness to come to Amsterdam to participate in the promotion committee. Tenslotte dank ik mijn kinderen Jonas en Lina. Ergens in dit proefschrift staat wel dat de term parenting verdonkeremaant dat de ouder-kind relatie wederkerig is, en dat ouders ook veel van hun kinderen kunnen leren. Dat klopt. Mijn kinderen hebben mij die dingen laten zien en voelen waarover ik in dit proefschrift heb geprobeerd te schrijven. Ik leer elke dag van ze. Gelukkig voedt ook weer niet iedereen mij op, en heb ik ook peers die ik dankbaar ben voor hun steun en afleiding tijdens het schrijven van dit proefschrift. Mijn broers Bastian en Joris en hun vriendinnen Nanda en Sjouke. Mijn schoonfamilie Carola, José, Tiela, Benjamin, Mathias, en ook Paul, Anton, Luisa, Caspar, Anna en Ella. Mijn (oud-)collega’s van Onderwijswetenschappen en Theoretische Pedagogiek Chiel, Marjolein, Jacomijn, Thea, Arjen, Gerdien, Bert, Femke, Claudia, John, Trees en Marjoke, die ik bedank voor hun luisterende oren, open discussies, en gezelligheid. Thea en Jacomijn dank ik bovendien voor het mogen zijn van hun paranimf, en dat zij – in return – ook mijn paranimf willen zijn. Mijn vriendin Karin – je moet het gewoon afmaken – Koopman, die al wist hoe het moest, en fijne vrienden Marjolein, Rachel en Jeroen, Silvo, Maarten, Marjan, Nanette, Wouter, Jonas en Frederike. Arnout voor het logeeradres in Boston. Alessandro and Jack for being my first conference friends. Buurvrouwen Ellen en Selma voor het zwemmen, wandelen en luisteren. En tenslotte is daar nog die categorie extraordinaire . Van die mensen die simpelweg zijn; opvoeder, vriend en geliefde ineen. Dank Felix voor dat je bent wie je bent ( now everything is easy, ‘cause of you ).