15315-wolbert

Samenvatting 114 kunnen leiden. Voor de oude Griekse denkers, inclusief Aristoteles, was het niet vanzelfsprekend dat het ideale leven voor mensen een leven was zonder spelingen van het lot, dat wil zeggen een volledig ‘maakbaar’ leven. De huidige theorieën over floreren als doel van opvoeding en onderwijs benadrukken vooral wat mensen (leerlingen zelf, maar ook hun leerkrachten en ouders) kunnen en zouden moeten doen om bij te dragen aan (de kansen op) een florerend leven, en lijken zo eerder binnen het paradigma van het maakbare te vallen. 3 Met andere woorden, de huidige theorieën benadrukken vooral de ‘inspannings-kant’ van floreren, en niet de oncontroleerbare en dus fragiele kant. Een focus op de dingen die we wel kunnen beheersen betekent dat de aandacht minder gericht wordt op die dingen die we niet onder controle hebben, en het feit dat de mens ook een best kwetsbaar, afhankelijk wezen is. Het is daarom een impliciet doel geweest van deze dissertatie om ook aandacht te besteden aan de fragiliteit van het (streven naar) menselijk floreren. De hoofdvraag van deze dissertatie is: hoe zouden we moeten nadenken over het menselijk floreren als ideaal doel van opvoeding en onderwijs? Om deze vraag te beantwoorden moet eerst worden nagegaan op welke manieren we kunnen nadenken over floreren als doel van opvoeding en onderwijs. Wat betekent het om floreren als ideaal, overkoepelend doel te zien? En wat betekent het om floreren als doel van opvoeding en onderwijs te zien? Een kritische reflectie op hoe we kunnen nadenken over floreren leidt tot een antwoord op de vraag hoe we dat zouden moeten doen. Wat is een goede en zinvolle theorie over floreren als doel van opvoeding en onderwijs? Welke kenmerken heeft een goede theorie? Een belangrijke overweging in dezen is de vraag hoe een theorie over floreren als doel van opvoeding en onderwijs zich dient te verhouden tot de praktijken die zij beschrijft. Daarom vindt er kritische reflectie plaats op de besproken theorieën in het licht van hun relevantie voor de daadwerkelijke pedagogische praktijken. Er wordt gesteld dat de theoretisch-pedagogische theorieën alleen waardevol kunnen zijn als ze van waarde zijn voor die praktijken. Dat gezegd hebbende; er zijn verschillende manieren denkbaar waarop theorie de praktijk van dienst kan zijn, en het is één van de doelen van dit proefschrift om te onderzoeken op welke manier(en) pedagogische theorieën over floreren dit het beste zouden kunnen en moeten doen. De kritische evaluatie van huidige theorieën over opvoeding tot floreren aan de hand van een criterium van praktische relevantie is zogezegd de methode die gebruikt wordt om de hoofdvraag te kunnen beantwoorden. 3 Kristjánsson 2017, p. 88.