René van der Bel

| Appendices | 142 Voor onze nier specifieke toepassing hebben we een derde component aan het IVIM model toegevoegd om zodoende een derde fractie te kunnen meten. Dit zou ons in staat kunnen stellen om de volgende drie aparte fracties in kaart te brengen: een diffusie fractie, een frac- tie van middel matig snelle stroming en een fractie van zeer snelle stroming. Deze nieuwe methode hebben wij geprobeerd te relateren van veranderingen in nierdoorbloeding. In Hoofdstuk 6 laten we zien dat de tri-exponentiele IVIM analyse de verandering in nier- doorbloeding kan volgen die worden veroorzaakt door het toedienen van angiotensine-II. De verdere ontwikkeling van deze techniek zou kunnen leiden een methode om op be- trouwbare en niet invasieve een ruimtelijk gedifferentieerde beoordeling van nierperfusie én filterfunctie te verkrijgen. Concluderend Er is zondermeer een rol weggelegd voor nierhypoxie in het ontstaan en voortschrijden van chronisch nierziekten, maar de relatie van nierhypoxie tot systemische sympathische over- activiteit is waarschijnlijk niet zo sterk als verwacht. Bijgevolg, kan dit deels de ineffectiviteit van renale denervatie verklaren en betekend dit dat interventies die in dit systeem ingrijpen niet langer zo aantrekkelijk zijn. Desalniettemin, blijft nierhypoxie een belangrijke factor van potentieel therapeutische waarde in de behandeling van chronische nierziekten. Op dit moment zijn er nieuwe me- dicijnen in ontwikkeling, waarvan de eerste binnen afzienbare tijd op de markt komen, die direct ingrijpen in de zuurstofhuishouding van cellen. Deze medicijnen hebben de potentie om nierhypoxie direct tegen te gaan en daarmee de progressie van chronische nierziekte te vertragen of hopelijk zelfs te stoppen. Terwijl dergelijke therapeutisch opties onderweg zijn, neemt het belang voor de ontwikke- ling van betrouwbare methoden voor therapie en patiënt evaluatie alleen maar toe. Niet alleen voor onderzoek maar ook voor klinische toepassing. Multimodale MRI lijkt bij uitstek geschikt voor een dergelijke applicatie. Om de rol van nierhypoxie in de progressie van CKD volledig te doorgronden zou toekomstig onderzoek zich moeten richten op de effecten van hypoxie reductie op CKD progressie. Gebruikmakend van de ontwikkelde MRI technieken, zou het medicijngebruik van patiënten nu al geoptimaliseerd kunnen worden om de zuur- stofbehoefte van de nieren te verminderen en de filtratie fractie te verbeteren.