322 Appendices ACKNOWLEDGEMENTS Profke Derikx, beste Joep, Dank voor je eindeloze optimisme en vertrouwen in een goede afloop. Jouw vermogen om te zien waar mensen goed in zijn en dat te gebruiken om het grote geheel vooruit te brengen, is inspirerend. Niet door de weg uit te stippelen, maar door je het gevoel te geven dat je prima zelf de juiste keuze kan maken. Dat was vaak het resultaat van onze ongestructureerde en ongeplande overleggen tussendoor waarbij er vooral gelachen moest worden. De hartelijkheid en de Limburgse charme waarmee je patiënten en collega’s binnen het Amsterdam UMC én uit andere centra bij elkaar weet te brengen, werkt aanstekelijk . Het is een prachtig voorbeeld hoe je verder komt met vlaaien dan met ego en ellebogenwerk. Dr. Musters, Beste Gijs, Soms moet je de teugels laten vieren, maar dan is er ook soms een tikje van de zweep nodig om weer vooruit te komen. Ik weet dat mijn teugels soms iets te lang zijn geweest en ik ben je enorm dankbaar dat jij er altijd was om me bij te sturen. Zeker in het begin heb je me bij de hand genomen bij het opzetten van de onderzoeken en bij het schrijven, vaak met een Rothko schilderij aan rode correcties. Gaandeweg werd het volgzame meer een discussie waarbij je me altijd op scherp hebt gezet. Je hebt mij meer dan wie dan ook laten zien dat er binnen het onderzoek keuzes moeten worden gemaakt en meerdere interpretaties mogelijk zijn. Maar belangrijker nog dat je moet staan voor je keuzes en je niet zomaar omver hoeft te laten blazen. Ik zou willen dat het nooit hoefde te stoppen, maar na 1001 beloftes is het nu dan toch eindelijk afgerond, en dat is grotendeels aan jou te danken. Prof van Heurn, beste Ernst. Het begon allemaal met een, voor mij, onaangekondigd sollicitatiegesprek. Ik moest het allemaal niet te zwaar nemen, het was “even babbelen” aldus Joep. Direct vanuit het vliegtuig terug vanuit een stage in Oeganda zat ik met jou en Wouter om tafel. Alles straalde enthousiasme en met name pragmatisme uit. Elke keer dat ik in de jaren hierna bij je aan tafel kwam bleef je met voeden met deze “het-kan-wel” mentaliteit, probeer het maar gewoon en kijk wat lukt. Een perfecte voedingsbodem waarvoor ik je dankbaar ben. Prof de Jonge, beste Wouter. Het team wat jij bij het Tygat verzameld hebt voelt als een ouderwets horloge; elk radartje van kennis past precies. Als simpele geneeskundestudent was het al een uitdaging om de tijd te leren lezen, laat staan het hele mechanisme te begrijpen. De open armen waarmee je toch word welkomen geheten is een reflectie van de oud Hollandse gezelligheid die
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw