262 Nederlanse samenvatting Nederlandse samenvatting Staphylococcus aureus is een fascinerende en veelzijdige bacterie, die zijn naam dankt aan de goudkleurige koloniën op de bloedplaat en de gelijkenis met druiventrosjes onder de microscoop. S. aureus koloniseert een groot deel van de gezonde populatie in onder meer neus, keel, perineum, huid en darmen, bij de meeste dragers zonder symptomen te veroorzaken. Als de barrières van huid of slijmvliezen echter zijn beschadigd, kan de bacterie een heel scala aan ziektes veroorzaken. Dat kunnen veelvoorkomende en relatief onschuldige huidinfecties zijn, zoals impetigo (krentenbaard) en folliculitis (haarwortel-ontsteking). Aan de andere kant van het spectrum veroorzaakt S. aureus zeer ernstige infecties, zoals endocarditis (infectie van de hartklep), spondylodiscitis (infectie van de tussenwervelschijf) en bacteriëmie (bloedbaaninfectie), die leiden tot catastrofale ziekte en niet zelden tot de dood. Een belangrijke complicerende factor bij de behandeling van infecties met S. aureus is de potentie om antimicrobiële resistentie te ontwikkelen. Meticilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA) werd voor het eerst beschreven in de jaren ’60, kort na de introductie van het antibioticum meticilline. Moderne moleculaire technieken geven echter aanwijzingen dat MRSA door natuurlijke selectie al voorkwam in het pre-antibiotische tijdperk, en dat het wijdverspreide gebruik van penicilline en later meticilline alleen zorgden voor de juiste omstandigheden waaronder de bacterie zich kon verspreiden. MRSA was in 2019 wereldwijd verantwoordelijk voor meer dan 100,000 doden, en is daarmee uitgegroeid tot de nummer één doodsoorzaak die is toe te schrijven aan antimicrobiële resistentie. Het wordt daarom gezien als een serieuze bedreiging van de publieke gezondheid. Ondanks de hoge prevalentie en de wereldwijde ziektelast van S. aureus zijn er nog veel onbeantwoorde vragen rondom de behandeling en de risicofactoren van zowel dragerschap als bloedbaaninfecties. Dit proefschrift richt zich in het eerste deel op het optimaliseren van MRSA-dragerschapsbehandeling, en in het tweede deel op veelvoorkomende uitdagingen in de behandeling van S. aureus-bacteriëmie. Het optimaliseren van MRSA-dekolonisatie Dragerschap van MRSA veroorzaakt vaak geen klachten, maar verhoogt wel de kans op het ontwikkelen van een infectie. Behandeling van MRSA-dragerschap (eradicatie- of dekolonisatie-behandeling) is bewezen effectief in het voorkómen van infecties. We mogen trots zijn op de MRSA-cijfers in ons land, die tot de laagste ter wereld behoren. Toch verdient MRSA ook in Nederland onze continue aandacht, gezien de toename van MRSA in onze buurlanden, de immigratie van mensen uit endemische gebieden en het heen en weer reizen van mensen naar deze gebieden. Het feit dat
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw