Nederlandse samenvatting 175 N dag) een effect heeft op de vaatstijfheid en 2) onderzoeken of andere magnesiumsoorten hetzelfde effect op de vaatstijfheid hebben.Daarnaast hebben we het effect op de bloeddruk en magnesium parameters (plasma en urine magnesium) bestudeerd.Doordat we meerdere soorten magnesium met elkaar vergeleken hebben, konden we onderzoeken of het effect wat in de vorige interventiestudie werd gevonden toe te schrijven is aan magnesium of aan citraat. Daarnaast hebben we een hogere magnesiumdosering gebruikt ten opzichte van de vorige studie om te onderzoeken of er met een dosering van 450 mg/dag wel een effect of de bloeddruk aangetoond kan worden. In totaal werden er 164 deelnemers met overgewicht en licht obesitas geïncludeerd (body mass index (BMI) 25-35 kg/m2). Om de vaatstijfheid te kunnen meten, hebben we gebruik gemaakt van een non-invasieve test: de carotid-to-femoral pulse wave velocity meting. Deze meting is momenteel de gouden standaard om niet-invasief de vaatstijfheid te meten. We vonden geen effect van word in Dutch: magnesiumcitraat op de vaatstijfheid en bloeddruk. De andere magnesium soorten (magnesiumoxide en magnesiumsulfaat) hadden ook geen effect op de vaatstijfheid en bloeddruk. Wel hadden deelnemers in de magnesium citraat groep na 24 weken suppletie een hogeremagnesiumexcretie in urine ten opzichte van deelnemers in demagnesiumoxide en magnesiumsulfaat groepen. Het plasma magnesium was tijdens en aan het einde van het onderzoek vergelijkbaar tussen de 3 groepen. In een subgroepanalyse met daarin alleen mensen met een hogere vaatstijfheid ten tijde van de start van het onderzoek vonden we een significante afname van de vaatstijfheid in de magnesiumsulfaat groep ten opzichte van de placebo groep. De vaatstijfheid was ook verlaagd in de magnesiumcitraat en magnesiumoxide groep met verhoogde vaatstijfheid, maar verschilde niet significant ten opzichte van de placebo groepmet verhoogde vaatstijfheid.We concluderen dat magnesium geen verbetering laat zien in de totale groep,maar wel in een subgroep van individuen met al een hogere mate van vaatstijfheid ten tijde van de start van de studie.Alhoewel het effect in deze subgroep voorzichtig geïnterpreteerd moet worden, suggereert dit dat magnesium mogelijk een positief effect heeft bij mensen met al een hogere vaatstijfheid. Patiënten met chronische nierziekten en/of patiënten met T2D zouden een goede modelpopulatie kunnen zijn, doordat deze patiënten vaak meer vaatverkalking hebben ten opzichte van de gezonde populatie. Daarnaast zou toekomstig onderzoek gebruik moeten maken van ook andere methodes/testen om vaatverkalking te meten, zoals CT-scans en de serum T50 bloedtest. Deze testen zouden, naast de vaatstijfheidsmeting, meer informatie kunnen geven over het onderliggende mechanisme wat hieraan ten grondslag ligt. Tot slot hebben we laten zien dat 450 mg magnesium per dag veilig, en zonder veel klachten ingenomen kan worden in de algemene populatie met een normale nierfunctie. Onze bevindingen vormen daarom de basis voor toekomstig onderzoek met magnesiumsuppletie met een hogere dosis in populaties met een hoger risico.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk4NDMw