Marjolein Dennissen

185 Dankwoord Dankwoord Promotieonderzoek is in 6 jaar tijd 381.437 letters schrijven om er uiteindelijk één te verliezen. *1 Van drs. naar dr.. Een betere samenvatting van mijn promotietraject kan ik niet geven. Waarschijnlijk ligt het aantal letters nog velemalen hoger, omdat de herschreven conceptversies, de herschreven conceptversies en de herschreven conceptversies niet zijn meegerekend. Ook de letters van dit dankwoord zijn nog niet meegenomen. Deze letters zijn misschien nog wel veel belangrijker, want ik weet zeker dat dit proefschrift er niet was gekomen zonder de steun, hulp en aanmoediging van de mensen die ik hieronder zal noemen. Dit proefschrift was er zeer zeker niet gekomen zonder mijn fantastische promotoren: Yvonne en Marieke. Het was namelijk jullie eigen initiatief om een onderzoeksvoorstel te schrijven voor een PhD-project wat destijds nog ‘Affinity Networks: Critical Tools for Diversity Management’ heette. Jullie waren ook degenen die in 2012 in mij de meest geschikte kandidaat zagen om dit onderzoek uit te gaan voeren. Dat was slechts het begin. In de afgelopen 6 jaar ben ik door jullie begeleiding gegroeid als onderzoeker en als persoon. Jullie wisten de vele beren keer op keer van de weg te jagen en jullie vertrouwen uit te spreken als ik weer eens een ‘marjoleintje’ deed. Ondanks dat jullie bleven hameren op een pragmatische aanpak als de tijd begon te dringen, is de flop-flop-grote-stappen-snel-thuis-strategie nooit echt wat geworden. Jullie on-the-spot-geïmproviseerde post-it met ‘you rock’ heeft een prominente plek in mijn agenda gekregen om me er zo af en toe aan te herinneren dat ik het wél kan. Jullie wisten op de juiste momenten te zeggen dat mijn resultaten ‘pareltjes’ waren die ‘opgepoetst’ moesten worden. Jullie enthousiasme werkt aanstekelijk en ik ging na onze meetings (bijna) altijd weer vol vertrouwen de deur uit. #hoedan? Zo dus. Yvonne en Marieke: You rock!! Dit proefschrift was er zeker ook niet gekomen zonder mijn respondenten. Jullie hebben mij toegang gegeven tot jullie diversiteitsnetwerken en jullie medewerking verleend aan (soms tijdrovende) interviews waarin jullie openhartig vertelden over jullie ervaringen in de organisatie en de netwerken. Ik heb voor een langere periode in jullie netwerken mogen meekijken en ik heb kunnen zien hoeveel passie en enthousiasme er in jullie netwerk-werk zit. Sommige van jullie zullen inmiddels niet meer betrokken zijn bij de netwerken, en mogelijk zelfs niet meer in de organisatie. Ik hoop dat dit proefschrift, maar in ieder geval mijn dank, jullie toch zal bereiken. Ook was dit proefschrift er niet gekomen zonder mijn geweldige Frolleagues: Bente, Channah, Dani, Handan, Joke, Laura B en Laura V. Door jullie heb ik zelf ervaren hoe belangrijk community building is. Jullie waren mijn safe haven, mijn veilige omgeving waar ik mijn frustraties, zorgen en onzekerheden kon delen zonder bang te hoeven zijn om hier op afgerekend te worden of als zeurkous gezien te worden. Jullie zorgden voor een * Naar stelling van N. Halbach